Bijeljina

Bijeljina je grad u sjeverozapadnom dijelu Bosne i Hercegovine, a prvi se put spominje 1446. godine. Od Zvornika je kroz Bijeljinu prolazila srednjovjekovna cesta koja je išla prema Mačvi, Mitrovici i Hoku. Franjevački samostan Svete Marije, u poljima, u okolini Bijeljine spominje se 1514. godine. Tom razdoblju pripadaju trinaest stećaka, od kojih su dva dekorirana, a na četiri se nalaze fragmentarno čitljivi napisi. U zaselku Mitrovićima, selo Gornji Dragaljevac, na dva lokaliteta nalaze se tri stećka, od kojih jedan ukrašen motivima biljne stilizacije i prikazom životinje te je prenesen na zgradu dragaljevačke osnovne škole. U tursko doba župa Bijeljine pripada nahiji Koraj. Kao sjedište kadiluka spominje se 1634 godine. Za razdoblja austrijske okupacije i u ratu 1876. godine, grad je iznimno nastradao.

Znamenitosti koje možete u obići u Bijeljini:

Samostan Tavna

Ispod manastirskog imanja teče rječica Tavna, pritoka Drine.
Ne zna se da li je manastir dobio ime po ovom vodotoku ili obratno. Legenda kaže da je ova čista planinska rječica, nakon nekog teškog boja, pocrnila od krvi. Potamnila je, pa je dobila ime Tamna, a kasnije nekim čudnim glasovnim promjenama sadašnje ime Tavna.

Narodno predanje, nastanak manastira pripisuje vremenu Nemanjića - tačnije, kralju Dragutinu, koji je upravljao i ovim krajevima, a bio je poznat i po imenu sremski kralj. Pominje se još u najranijim turskim defterima iz 1533. i 1548. godine, a od 1548. do 1586. godine pominje se izričito kao manastir.

Na pitomim obroncima Majevice, koji se blago spuštaju ka rijeci Drini i semberskoj ravnici, monasi su u miru i molitvi živjeli sve do 1461. godine, kada i ovaj kraj potpada pod otomansku vlast.

Manastir je bio često na udaru Turaka, ali su ga obnavljali hajduci. Narodno predanje jednu obnovu vezuje za Starinu Novaka, harambašu iz druge polovine šesnaestog vijeka, i njegovog brata Radivoja.

Samostan svete Petke

Manastir Svete Petke se nalazi na obodu naselja Pet jezera. Posvećen je Prepodobnoj majci Paraskevi. Ova monumentalna građevina sa izvedenim kupolama svakodnevno privlači pažnju putnika dok prolaze obilaznicom oko Bijeljine koja vodi prema Srbiji. Manastir je ženski i još uvijek je u izgradnji.

U manastiru se nalaze čestice Prepodobnog Sergeja Radonješkog, koje je episkop zvorničko-tuzlanski Vasilije dobio na dar od ruskog patrijarha Alekseja Drugog.

Plodnom semberskom ravnicom sada dominira hram sagrađen u ruskom stilu, gdje vjerujući narod zajedno sa monaštvom priziva milost Božiju i milost svetiteljke u čiju je čast izgrađen. Manastir krasi pet zlatnih kupola. U Rusiji je običaj da manastir ima dva dijela, donju i gornju crkvu, zato što je u Rusiji zimi lakše zagrijati tu manju donju crkvu. Tako se i manastir Svete Petke sastoji iz dva dijela. Trenutno je u toku oslikavanje i donje i gornje crkve. Donja crkva će biti oslikana likovima ruskih svetitelja, dok će gornja biti oslikana u vizantijskom stilu uobičajenim kompozicijama. 

Sultan Sulejmanova Ali Atik džamija

Sultan Sulejmanova džamija je ujedno najstarija džamija u Bijeljini i najstarija građevina na području Posavine i Semberije. Izgrađena je u razdoblju između 1521. i 1566. godine. Moguće da je izgrađena odmah po zauzimanju Bijeljine 1521. godine. Budući da je najstarija, u dokumentima, a i među narodom zvana je Atik džamija. Po svom vakifu sultan Sulejmanu Veličanstvenom dobila je ime Sulejmanija. U narodu je poznata i kao Carska džamija. Od njenog postanka pa do iza II svjetsko rata oko džamije je bilo mezarje u kome su ukopavani bijeljinski uglednici. Mezarja oko džamije danas nema, jer je na njemu komunistička vlast nakon II svjetskog rata sagradila trg sa šetalištem i parkom, asfaltni put, zgradu suda, te nekoliko poslovnih objekata. Samo je preostalo nekoliko kaburova na južnoj strani džamije. Hazburško-osmanski rat 1716-1718. godine jedan je od najcrnjih razdoblja postojanja Atik džamije. Naime, nakon herojskog petodnevnog otpora Bijeljina je 1716. godine pala u hazburške ruke, a njeni Bijeljinci, jer su bili muslimani, poubijani ili protjerani. Tom prilikom je džamija teško oštećena. Najvjerovatnije je tada džamija ostala bez svoje kupole. Džamije je odmah pretvorena u katoličku crkvu, te je za vrijeme hazburške okupacije, sve do 1739. godine služila kao katolička crkva. Beogradskim mirom 1739. godine Bijeljina i njena Sultan Sulejmanova Atik džamija ponovo dolaze u ruke Osmanlija. Muslimani se polahko vraćaju u Bijeljinu, tako da je džamija 1758/59. godine ponovo vraćena u džamiju. Džamija je renovirana 1893. godine. Tada je sazidana nova munara od opeke, visine 20 metara, a iznad džamije postavljen je tarih na osmanskom turskom jeziku koji govori o obnovi iz 1893. godine: Ova časna Sultan Sulejmanova džamija obnovljena je 1311. godine. Munara je povišena za desetak metara 1912. godine, kada je dodata druga šerefa, čime je munara dobila sadašnju visinu od 30,5 metara. Zanimljivo je za spomenuti da je Atik džamija od te 1912. godine, pa sve do kraja Drugog svjetsko rata bila jedina džamija sa dva šerefeta u Bosni, i jedna od najviših. O Atik džamiji rahmetli hafiz Abdulah Budimlija, rodom Fočak, a dugogodišnji bijeljinski imam, hatib i glavni imam, u knjizi Moja sjećanja je zapisao: S obzirom da je Atik džamija bila glavna džamija u gradu Bijeljini, austrougarski car Franjo Josip poklonio je toj džamiji dva ćilima, koja su pokrivala cijelu džamiju, kao što je poklonio i Aladža džamiji u Foči, koji je bio težak oko 300 kg i od jednog komada. U Atik džamiji bilo je još vrijednih ćilima i serdžada. Po pričanju mog predhodnika, imama Atik džamije rahmetli Hajdar ef. Tešnjakovića, da je fabrika ćilima iz Sarajeva nudila da zastre cijelu džamiju u zamjenu za jednu serdžadu, koja je imala veliku vrijednost. U džamiji su bila dva veća sanduka, u jednom su bilo pohranjeni stari kitabi i rukopisi, među kojima je bio jedan rukopis Kur'ana od prije 400 godina, velike vrijednosti. Sve je to bilo pod ključem, a u drugom sanduku su bili pohranjeni kamenčići, koji su se nosili na Drinu prilikom učenja kišnih dova. Bilo je i jedno sanduče, koje je stajalo na mimberu, u kojima su stajali džuzovi Kur'ana iz kojih se učila mukabela, koje je uvakufio rahmetli hadži Alibeg Zulfikarpašić iz Foče, a živio u Istanbulu. Sultan Sulejmanova Atik džamija barbarski je srušena u razdoblju od 13. do 15. marta 1993. godine po direktivi najviših organa vlasti u Republici Srpskoj.

Manastir svetog Arhangela Gavrila Dragaljevac

Manastir Dragaljevac, nalazi se na devetom kilometru od magistralnog puta Bijeljina-Brčko u selu Gornji Dragaljevac. Podignut je 1909. godine, a crkva posvećena Svetim apostolima Petru i Pavlu je četvrta crkva na ovom mjestu. Smatra se da su prve tri bile brvnare, slične mnogima u Srbiji, a gradnja prve vezuje se za 15. vijek. Poslednju crkvu gradio je Ivan Ton, ikonostas je urađen u radionici Nikole Ivkovića u Novom Sadu 1908. godine.