Bihać

Znamenitosti koje možete obići u Bihaću:

Kapetanova kula 

Kula se nalazi u donjem dijelu Bihaća, na lijevoj obali rijeke Une. Iako spada u najstarije bihaćke građevine, nije poznata godina njene gradnje. Najvjerovatnije da je to bilo prije 1697 godine. U njenoj blizini nalazila se i zgrada konaka. Dolaskom Austro-Ugarske pretvorena je u zatvor i kao takva je ostala sve do 1959 godine.

Sedamdesetih godina XX vijeka, ova kula je restaurirana i pretvorena u muzej. Ona predstavlja sastavni dio historijske cjeline Bihaća, koju uz kulu sačinjavaju ostaci starog vodenog kanala, Crkva Sv. Antuna, turbe i ostaci starog Konaka.

Iako spada među najstarije građevine Bihaća, Kapetanova kula do današnjeg dana nije pronašla datum svog rođenja. Ako joj njeni graditelji i korisnici nisu, radi budućih naraštaja, ostavili one najosnovnije lične podatke, kasnije su joj historičari ipak utvrdili približno tačnu vremensku distancu iz koje potiče: kasnohrvatski i ranoturski period. Kao i mnoge stare građevine Bihaća, tako i Kapetanova kula, ima svoju malu historiju. Prema teoriji H.Strausa u knjizi “Bihačke kule i gradine”, Kapetanova kula je sagrađena 1205. godine i bila je jedna od četiri kule od kojih su tri razorene 1201 – 1202. godine. Prema pučkom kazivanju koje u sebi sadrži neku vrstu historijske podloge, Kapetanova kula, odnosno, utvrđeni Bihać, spasili su glavu ugarskom kralju Beli IV kojeg su do samih zidina gonili brži tatarski konjanici. U znak svoje kraljevske zahvalnosti Bela IV proglašava Bihać slobodnim gradom i u kameno pročelje kule nalaže da se ukleše njegov simbol – crni gavran. Dolaskom Austro-Ugarske na ove prostore, kula je pretvorena u tamnicu ili okružni zatvor. Od tada pa dugo godina kasnije kada je Bihać potpuno izašao iz svojih bedema i postao urbana sredina, Kapetanova kula služila je isključivo kao zatvor sve do 1959. godine kada je predana na korištenje regionalnim muzealcima.

Kameno turbe 

Odmah pored Kapetanove kule nalazi se poznato bihaćko Kameno turbe. Tačno vrijeme njegovog nastanaka nije utvrđeno, ali predpostavlja se da je nastalo odmah nakon ustoličenja nove austrograske vlasti.

Za vrijeme vladavine Osmanlija na mjestu porušene katoličke crkve nalazilo se prvo turbe sačinjeno od drveta. No, kada je nova vlast krenula sa gradnjom crkve na starim temeljima, ono je moralo biti uništeno, ali na lokaciji samo par metara udaljenoj sagrađeno je novo turbe od lokalnog kamena bihacita. Ovaj potez vlasti je zadovoljio i katoličko i muslimansko stanovništvo Bihaća. Postoji nekoliko legendi o njegovom nastanku i o tome ko je zapravo sahranjen u njemu.

Džamija Fethija

Fethija džamija se nalazi u Bihaću a sagrađena je prvobitno kao crkva svetog Antuna Padovanskog 1266. godine, u gotičkom stilu te je i jedna od rijetkih evropskih islamskih bogomolja u gotičkom arhitektonskom stilu.

Današnja Fethija džamija se smatra najstarijom građevinom gotičkog stila na području Bosne i Hercegovine.

Crkva Sv. Antuna

Gradnja crkve sv. Antuna započeta je 1885. godine, a završena 1894. godine. Smatra se da je sagrađena na lokaciji gdje je i bila jedna od porušenih srednjovjekovnih bihaćkih crkava. Katolička crkva u Bihaću spada u red onih sakralnih građevina čiji se tipovi mogu sresti širom sjeverozapadnog dijela Hrvatske. Bila je izgrađena u neogotskom stilu. Graditelji Crkve svetog Antuna Padovanskog vodili su, prije svega računa o tome da ovo zdanje ima naglašenu prostornu koncepciju, ali isto tako ne zanemarujući veću upotrebu dekorativnih elemenata. Sam izgled crkve bio je, za ono vrijeme, više nego impozantan. Prostorno je zauzimala oko 900 m², s visokim pravokutnim zvonikom; uz džamiju Fethiju i Kapetanovu kulu dominirala je iznad gradskog urbanog jezgra. Bihaćka crkva svetog Antuna je promijenila svoj raniji izgled neposredno pred II. svjetski rat. Naime, godine 1941. tadašnja vlast naredila je da se do temelja sruši Pravoslavna crkva u gradu, a da se materijal sa porušene Pravoslavne crkve iskoristi za doziđivanje crkve. Tako je dozidan još jedan sprat zvonika, a sama crkva je produžena da bi dobila izgled križa. Tako je crkva iz neogotskog stila prešla u bazilikalni oblik i postala jedna od tri najveće crkve u Bosni i Hercegovini, dugačka cijelih 58 metara. Godine 1943. jurišni bombarderi savezničke avijacije u velikom naletu su bombardirali neprijateljske posade u gradu, prilikom  čega su do temelja srušili crkvu. Bilo je to na Cvjetnicu 1943. godine dok su žene, djeca i starci bili na svetoj misi. Od ovog vjerskog objekta ostao je jedino kvadratni visoki toranj sa zvonikom koji i danas odolijeva zubu vremena, podsjećajući današnje generacije na sve strahote ratnog razaranja.

Bihaćki bedemi

Bihaćka tvrđava, kao "bedem na granici" i "ključ Bosne" je bila jedna od najvećih i najvažnijih utvrđenja Bosanskog ejaleta i nabolje čuvana u krajiškoj zoni, tokom cijele osmanske uprave.

Deset godina nakon austro-ugarske okupacije 1888. godine, austrougarske vlasti su porušile bedeme bihaćke tvrđave, pod izgovorom potrebe da se grad može širiti. Austro-ugarska okupacija je prekinula način građenja naslijeđen iz osmanskog perioda, kako u pogledu urbanističke koncepcije, tako i u smislu organizacije prostora u izgradnji novih objekata. Najveći broj objekata koji je građen u periodu Austro-Ugarske uprave bio je po ugledu na gradove Srednje Evrope, na prijestonice Beč i Peštu.